صنعت خودروسازی کره جنوبی در حال حاضر پنجمین تولیدکننده بزرگ خودروهای سواری در جهان است.در سال 2021، 13 درصد از خودروهای تولیدی جهان توسط صنعت خودروسازی کره جنوبی تولید شده است. در حالی کمتر از 1 درصد جمعیت جهان را به خود اختصاص داده است. چین در حال حاضر با تولید 21.4 میلیون خودرو در سال 2021، در جایگاه اول قرار دارد. صنعت خودروسازی 12 درصد از کل اشتغال کره جنوبی را تشکیل میدهد.
در سال ۱۹۷۵ کره جنوبی به دلیل پایین بودن کیفیت، اجازه صادرات اولین خودروی داخلی خود را به آمریکا نگرفت، ولی در سال ۲۰۱۶ فقط حدود یک میلیون خودروی ساخت داخل به آمریکا صادر کرد. البته باید به این موضوع اشاره کرد که شرکتهای خارجی هم در بازار خودروی کره جنوبی نقش به سزایی دارند مانند شرکت های «جنرال موتور»، «رنو» و «ماهین» که در کره جنوبی فعالیت دارند. ولی در عین حال سهم بسیار کمی در بازار دارند. بنابراین میتوان گفت کره جنوبی به جایگاه مناسبی در رقابت جهانی خوردرو دست یافته است.
خودروسازهای معتبر دنیا متناسب با بازار هدف خود نقطه تعادلی بین کیفیت و قیمت برای خود انتخاب میکنند. شاید بتوان خودرو با قیمت کمتر در چین، و یا با کیفیت بیشتر در ژاپن پیدا کرد، اما کره جنوبی با توجه به بازار هدف خود به تعادل خوبی رسیده و مزیت رقابتی خود را پیدا کرده است. لازم به ذکر است که نمیتوان حضور امریکا و کشورهای توسعه یافته را در توسعه خودروسازی کره جنوبی نادیده گرفت، چه از حیث ایجاد رقابت برای افزایش بهره وری چه از حیث فروش تکنولوژی برای کره جنوبی مفید بوده است.
نمیتوان انکار کرد که کره جنوبی دانش تولید قطعات و فناوری لازم را از کشورهای توسعه یافته وارد کرده است. ولی خودروسازی فقط تولید قطعات و داشتن دانش و فناوری لازم نیست بلکه جمعآوری تمام این فاکتورها است، که کره به راحتی توانست از پس آن بر بیاید.
در سال ۱۹۶۲ قانون ممنوعیت 25 ساله واردات خودرو در کره جنوبی تصویب شد. آیا این موضوع میتواند دلیلی بر پیشرفت کره جنوبی باشد؟ خیر، پاسخ به این سوال میتواند دلایل سیاسی _ اقتصادی متفاوتی داشته باشد که در اینجا به آن نمیپردازیم ولی میتوان گفت کره تا سال ۱۹۸۰ میلادی یعنی حدود ۱۸ سال بعد از تصویب قانون ممنوعیت واردات کره جنوبی نتوانسته بود خودرویی با کیفیت صادراتی تولید کند. در اینجا بد نیست به مقایسه خودروسازی ایران و کره جنوبی هم گذری بزنیم.
اگر به تاریخچه قوانین وارداتی خودروی خارجی، در ایران نگاهی بیاندازیم، اختلافی آشکار با قوانین ممنوعیت واردات کره جنوبی مشاهده میکنیم، و آن هم مدت دار نبودن این قوانین است. در این حالت خودروساز داخلی بدون آن که خطر از جانب شرکتهای رقیب خارجی احساس کند، به فروش محصولات خود ادامه میدهد و نیازی به ارتقای کیفیت محصولات خود احساس نمیکند. در حالی که کاهش تعرفههای واردات خودرو و یا حمایت موقت از خودروی داخلی بتواند انگیزه لازم را برای خودروساز داخلی فراهم کند، که کیفیت محصول خود را ارتقا دهد.
در حال حاضر ایران با تولید 900 هزار خودرو، نوزدهمین تولیدکننده خودرو سواری در دنیاست. اما آیا تعداد خودرو تولید شده میتواند نشان دهنده موفقیت خودروسازی ایران باشد؟ خیر، ایران هیچ سهمی در بازار رقابت جهانی ندارد.
بهتر است به جای بستن درهای توسعه و فقط اتکا به نیروی داخلی که باعث ایجاد انحصار هم خواهد شد از نیروهای متخصص خارجی هم استفاده کرد تا بتوان به دانش و فناوریهای روز دنیا دست پیدا کرد.
شاید دستمزدی که باید به نیروی مختصص خارجی پرداخت شود چند برابر نیروی داخلی باشد اما روند توسعه و انتقال تکنولوژی بسیار سریعتر خواهد شد. برای مثال شرکت هیوندا طراح شرکت آئودی را استخدام کرد و رشد بسیار چشمگیری داشت.
شاید برایتان جالب باشد ولی در آمریکا شرکت هیوندا با شرکت های بنز و بی ام و رقابت می کند که بخشی از مزیت رقابتی بنز و بی ام و برندینگ آنها در سالهای گذشته است که این مشکل هم برای هیوندا با افزایش فروش در چند سال آینده حل خواهد شد. و مشتری با اطمینان خاطر بیشتری خرید کند.
طبق آمار حدود ۲۰ الی ۲۵ درصد بازار خودرو امریکا در دست کره جنوبی می باشد و این در شرایطی است که آمریکا فضای رقابتی بالایی دارد و از آزادترین بازارها است. و این یعنی کره جنوبی توانسته در این سالها به حداکثر بهره وری برسد. شاید تولید خودرو در داخل کره کاهش پیدا کرده باشد اما این به این معنا نیست که کره جنوبی روند نزولی را پیش گرفته است بلکه کره جنوبی با هوشمندی بسیار برای توسعه و افزایش سود کوتاه ترین مسیر برای تولید در جامعه هدف خویش را انتخاب کرده تا کمترین هزینه را متقبل شود در ادامه مسیر توسعه استراتژی سرمایهگذاری روی شرکتهای خودروسازی اروپایی را در پیش گرفته است.
منبع: